طراحی داخلی مفهومی نه چندان آشنا برای آلمانی‌ها
آلمانی‌ها تا مدت‌ها به طراحی نگاهی صنعتی و نه زیباشناختی داشتند. هنر چیدمان نقشی در فرهنگ معماری این کشور نداشت و همه چیز در کاربردی و صنعتی بودن خلاصه می‌شد. اما حالا طراحان آلمانی در راه تازه‌ای گام گذاشته اند.
هر چند آلمان زمانی با مدرسه معماری و هنرهای کاربردی “باوهاوس” نقش جریان‌سازی را در عرصه طراحی در قرن ۲۰ میلادی ایفا کرد و آموزه‌های باوهاوس به یکی از جریانات تأثیرگذار و مهم در فضای هنر و معماری تبدیل شد، اما آنجایی که به طراحی فضای داخلی مربوط می‌‌شود، آلمانی‌ها میدان را به رقیبان ایتالیایی، فرانسوی، بریتانیایی و آمریکایی واگذار کردند. به باور کارشناسان و طراحان خانه‌ها و فضاهای داخلی در آلمان به شدت در زمینه هنر “میزانسن” یا چیدمان اشیاء در مضیقه هستند.
گیسبرت پوپلر، طراح داخلی ساکن برلین این روزها مسئول برپایی نمایشگاهی در رابطه با آثار هنری، اشیاء تزئینی و مبلمان از قرن ۲۰ و ۲۱ میلادی است. او می‌گوید: «در آلمان بیشتر رسم است که مردم خودشان در مورد طراحی فضای شخصی فکر می‌کنند و کمتر به دنبال نظرخواهی از یک طراح داخلی می‌روند.»
او با خنده اضافه می‌کند: «در عوض در نیویورک هر کسی یک دکتر روانشناس و یک طراح داخلی مخصوص خود دارد.»
نمایشگاه “میان زمان” در برلین
نمایشگاهی که گیسبرت پوپلر آن را برپا کرده با نام “میان زمان” (Between Time) مجموعه باشکوهی از اشیاء را به نمایش گذاشته که از قالیچه‌های دیواری چینی قرن بیستم گرفته تا نخستین تولیدات مبلمان سازندگان ایتالیایی را در بر می‌گیرد. او هدف این نمایشگاه را نزدیک کردن افکار عمومی با هنر و حرفه طراحان داخلی و موضوع میزانسن می‌داند.
کشور آلمان بدون تردید یکی از پیشگامان تولید و صنعت در جهان به شمار می‌رود، اما بازار طراحی در این کشور هنوز فاصله زیادی با توانایی ایجاد جریانی نو در زمینه طراحی داخلی دارد.
آندره کوپتس، رئیس شورای طراحی آلمان علت این امر را تفاوت طرز فکر آلمانی‌ها با رقبای خود می‌داند: «طراحان داخلی معروف آمریکایی، بریتانیایی و ایتالیایی تا به حال تمرکزشان را بیشتر روی چیدمان و طراحی فضای داخلی قرار داده‌اند، در حالی‌که در آلمان چیدمان یا طراحی داخلی معنایی بسیار متفاوت دارد. ما بیشتر روی اشیاء مثلا طراحی یک مبل یا کتابخانه متمرکز می‌شویم.»
زاها حدید، معمار عراقی- بریتانیایی، درگذشت
