معماری چیست؟
معماری در لغت به معنای علم بنائی و آباد سازی آمده و معمار به معنای بسیار عمارت کننده و کسی است که درآبادانی جهان می کوشد.
قدمت معماری به عنوان یک فن برای ایجاد سرپناه، به قدمت تاریخ بشر می رسد اما معماری امروزه در جهان ترکیبی از صنعت ساختمان سازی به علاوه هنر، فلسفه، جامعه شناسی، روان شناسی اجتماعی، اخلاقی، اقتصاد، جغرافیای طبیعی و انسانی، برنامه ریزی و توسعه اقتصادی و علوم طبیعی نظیر زیست شناسی و محیط زیست است.
معماری در دنیای كهن بهعنوان حرفهای مطرح بود كه از یك سو از فنیترین حوزههای مربوط به علوم ساختمانی تا هنریترین مباحث مربوط به زیباییشناسی، و از سوی دیگر از طراحی در مقیاس كوچك یك عنصر تأسیساتی مانند یك آبانبار یا پل كوچك یا اصطبل تا طراحی یك محله و یك شهر را دربر میگرفت و هر چند كه در هر یك از حوزههای فوق افرادی صاحبنظر و حرفهایتر بودند و سلسلهمراتبی نیز بین معماران گوناگون وجود داشت، اما در مجموع همه فعالیتهای فوق در حوزه معماری قرار داشت.
معماری به عنوان اجتماعیترین هنر بشری با فضای اطراف انسان مرتبط است.حضور فضا، بنا و شهر از گذشته تا امروز و در آینده،لحظهای از زندگی اند.
موضوع معماری درباره فضاست. تعاریف مختلفی كه تاكنون از معماری ارائه شده است، اغلب به گونهای بر اهمیت فضا در معماری تاكید میكنند، بطوریكه وجه مشترك بسیاری از این تعاریف، در تعریف معماری به عنوان فن سازماندهی فضا است. به عبارت دیگر موضوع اصلی معماری این است كه چگونه فضا را با استفاده از انواع مصالح های مختلف، به نحوی خلاق سازماندهی كنیم. از دیدگاه اگوست پره ، معماری هنر سازماندهی فضاست و این هنر از راه ساختمان بیان میشود. ادوارد میلر اپژوكوم (Edvard Miller Upjokom) نیز معماری را هنر ساختن و هدف كلی آن را محصور كردن فضا برای استفاده بشر تعریف میكند. به گفته لامونت مور (Lamont Moore) نیز معماری هنر محصور کردن فضا جهت استفاده بشر است.