زاها حدید، معمار عراقی‌- بریتانیایی، در ۶۵ سالگی درگذشت.

مرکز ورزش های آبی المپیک لندن از جمله آثاری است که معماری آن را زاها حدید بر عهده داشت. او در طول سال های فعالیت هنری اش، آثار گوناگونی خلق کرد که در کشورهای مختلف، از جمله ایتالیا، آلمان و هنگ کنگ ساخته شد.

زاها حدید برنده مدال ها و جوایز متعددی شده بود، از جمله "مدال سلطنتی معماری" در بریتانیا و جایزه بهترین طرح معماری سال ۲۰۱۵ که برای طراحی یک مجموعه فرهنگی در باکو، پایتخت جمهوری آذربایجان دریافت کرد.

طی ۱۶۷ سال، زاها حدید نخستین زنی بود که مفتخر به دریافت مدال سلطنتی بریتانیا شد.

او در سال ۲۰۱۲ لقب تشریفاتی "Dame" را از ملکه بریتانیا دریافت کرده بود.

خانم حدید در سال ۱۹۵۰ در عراق متولد شد. پس از تحصیل در رشته ریاضیات در دانشگاه آمریکایی بیروت، در سال ۱۹۷۲ برای تحصیل در "ای ای"، مدرسه معماری لندن، راهی بریتانیا شد. پس از فارغ­ التحصیلی، زاها در شرکت معماری استاد سابق خود شروع به کار کرد تا اینکه در سال ۱۹۷۹، دفتر مستقل معماری خود را در لندن راه اندازی کرد.

او همچنین در همان سال‌­ها، تدریس رشته معماری را در مدرسه معماری لندن آغاز کرد. او روز پنجشنبه در بیمارستانی در میامی، و در پی حمله قلبی درگذشت.

منبع: بی بی سی

نام معمار: زاها حدید

محل تولد: بغداد - عراق

تاریخ تولد: 31 اکتبر 1950

تحصیلات :
مدرک ریاضیات از دانشکاه آمریکایی بیروت
مدرسه معماری لندن (AA)
سبک : واسازی ( ساختار شکنی )

زاها حدید تا به حال بخاطر طراحی پروژه های مختلف، چندین جایزه معماری دریافت نموده است و امسال نیز به عنوان برنده جایزه معماری پریتزکر، مهم ترین جایزه جهان در زمینه معماری، انتخاب گردید. او نخستین زنی است که طی 26 سال برگزاری جایزه پریتزکر، موفق به دریافت این جایزه معتبر بین المللی شده است. جایزه صدهزار دلاری پریتزکر طی مراسمی در روز ٣١ ماه مه در موزه آرمیتاژ در شهر سن¬پترزبورگ روسیه به این معمار عراقی ـ انگلیسی، اعطا خواهد شد.

نام معمار: رنزو پیانو

محل تولد: جنوا - ایتالیا

تاریخ تولد: 14 سپتامبر 1937

دفتر فنی و کارگاه رنزو پيانو در سال 1980 در پاريس و جنوآ ايتاليا شکل گرفت و اکنون تعدادی برابر با 100 مهندس ، معمار و متخصصين ديگر در قسمتهای مختلف شرکت مشغول به کار هستند که همگی معتقدند به ساخت ساختمانهای کارآمد و آزمودن ايده های طراحی که منعکس کننده ايده های رنزوپيانو است ، می باشد . 
رنزو پيانو در سال 1937 در جنوآ ، ايتاليا در خانواده ای معمار به دنيا آمد ، پدر ، 4 عمو و برادرش همه پيمانکار ساختمانی بودند . هنگامی که دانشجوی معماری در دانشگاه پلی تکنيک معماری ميلان بود مرتبا از پروژه های ساختمانی پدرش بازديد می کرد که اين بازديد ها تجربه های علمی و کارآمدی را برای او به ارمغان آورد .
افتخارات : 
عضويت افتخاری جامعه معماران آمريکا ، آمريکا ، 1981
مدال طلا از انستيتو سلطنتی معماران بريتانيا ، انگلستان ، 1989
جايزه Cavaliere di Gran Croce از هيئت دولت ايتاليا ، رم ، ايتاليا ، 1989
جايزه کيوتو ، ايناموری فونديشن ، کيوتو ، ژاپن ، 1990
عضويت افتخاری دانشکده هنر و تحقيقات آمريکا ، آمريکا ، 1994
از طرف يونسکو به عنوان سفير معماری حسن نيت معرفی شد ، 1994
جايزه ميکل آنژ از رم ، ايتاليا ، 1994
جايزه اريز موز ، آمستردام ، هلند ، 1995
جايزه معماری پريتزکر ، کاخ سفيد ، واشينگتن ، آمريکا ، 1998
معمار دانشکده ملی سن لوکا ، رم ، ايتاليا ، 1999
مدير کل مرکز ملی de la Légion d’Honneur ، فرانسه ، 2000
سلطان معماری ، ونيز ، ايتاليا ، 2000
جايزه لئوناردو ، رم ، ايتاليا ، 2000
جايزه وکسنر ، مرکز هنر وکسنر ، کلومباس ، اوهايو ، آمريکا ، 2001

نام معمار: نورمن فاستر

محل تولد: منچستر - انگلستان

تاریخ تولد: ژوئن 1935

او كه از يك خانواده ي طبقه ي كارگر اهل منچستر بود،مدرسه را در سن شانزده سالگي ترك و در حالي كه در سالن تالار شهر منچستر به عنوان منشي مشغول به كار بود به معماري علاقه مند شد. پس از گذراندن دوران سربازي در راف با ثبت نام در مدرسه معماري دانشگاه منچستر به فراگيري دروسي نسبتاً سنتي پرداخت وسپس به صورت بورسيه در دانشگاه ييل پذيرفته شد. در آنجا با ريچارد راجرز ملاقات كرد و تحت تاثير پل رادرف، با كمينيستر فولر، چارلز و ري ايمز و ميس وندررو قرار گرفت.

در روند شكل گيري  شخصيت حرفه اي فاستر نمي توان به نقطه عطفي اشاره نكرد كه در حقيقت توانست فاستر را به جهانيان بشناساند و آن اعطاي مدال طلاي ریبا(يكي از ارزشمندترين جوايز معماري جهان) در سنين ميان سالي به وي بود. درست زماني كه هنوز فرصت هاي زيادي براي او باقي مانده بود. فاستر با دريافت اين جايزه غوره شده يا نشده ديگر مويز شده بود. وي در اين سال (1983) تنها 48 سال داشت و بسيار جوان تر از آن بود كه بتواند در اين سن به چنين رتبه اي نايل شود.

فاستر در پهنه ي عمر حرفه ايش با صراحت و قاطعيت تمام از جانب داري مباحث سبك گرايانه (كه بخش مهمي از مباحث معاصر ما را به خود اختصاص داده) خودداری كرده و از آن فاصله گرفته است، اما از همان بدو فعاليت حرفه اي خود سعي بر كشف افق هاي تازه اي داشته كه از آنچه امروز بارزترين شوق معمارانه قلمداد ميشود بسيار فاصله دارد و اين برگرفته از چشمه جوشان اساتيدش از فولز وايمز تا پره، چاريو، پاكستون و ايفل ميباشد. فاستر هيچگاه حتي نيم نگاهي نيز به نقد هاي كليشه مآبانه اي كه او را در زمره معماري صنعتي و نه هنري جاي مي داد نداشته و با ارائه شاهكارهاي بي نظيري، به همگان بويژه منتقدين و تاريخ نگاران معماري آموخت كه همان گونه كه ريشه واژگاني «فن آوري » به هنر مي زند مرزي براي چنين تفكيك هايي وجود ندارد.

نام معمار: جان ادوارد لاتنر

محل تولد: میشیگان 

تاریخ تولد: 1911

وی، معمار آمریکایی تبار قرن بیستم بود.او را بخاطر طراحی ساختمانهای با طرحهای عصر فضایی در جنوب کالیفرنیا می‌شناسند. او شاگرد فرنک لوید رایت بود و در ۱۹۹۴ درگذشت.

منزل باب هوپ را او در پالم اسپرینگز، کالیفرنیا ساخت.

نام معمار: چارلز رنی مکینتاش

محل تولد: گلاسکو - انگلستان

تاریخ تولد: 7 ژوئن 1868

وی که به خاطر طراحی های مبلمان منزل و معماری اش مشهور و شناخته شده است، اما آثار گرافیکی ای نیز در قالب پوستر و کتیبه از وی بر جا مانده است که به همان خوبی طراحی های معماری اش هستند.کارهای گرافیکی او نقش مهمی در ایجاد سبک "گلاسکو" ایفا کرده است. مکینتاش در جوانی نزد معماری به نام "جان هاچیستون" نقشه کشی را فرا گرفت و سپس در شرکت "هانیمن اند کیپی"، جایی که وی با "هربرت مک نایر" آشنا شد، به صورت گسترده تری در سبک "گلاسو" فعالیت کرد.

این دو وارد کلاس های شبانه مدرسه هنر گلاسو شدند و در آنجا بود که مدیر مدرسه ، "فرانسیس نیوبری" آنها را به خواهران "فرانسیس" و "مارگارت مک دونالد" معرفی کرد.

"مک نایر" و " فرانسیس " در سال 1899 و "مکینتاش" و " مارگارت" یک سال بعد ازدواج کردند. این زوج ها ،استودیویی را  برای ارائه خدمات تزیینی جهت طراحی ساعت ، برودری دوزی ، تصویرسازی کتاب ، مبلمان ، انواع چراغ ها و جواهرات آلات دایر کردند و به " چهار گلاسکویی" معروف شدند.

یکی از مهم ترین ابداعات گروه ، "استودیو" بود. "استودیو" نام مجله ای بود که در سال 1893م. برای تبلیغ هنر جدید پایه ریزی شد، به ویژه طرح هایی که از سبک های تصویری " اوبری بیردسلی" و " یان تورُپ" گرفته شده و به وسیله پیکره های زنانه و نقش مایه های گیاهی و گاهی شکل های کنگره ای و برگ هایی ظریف، تلطیف شده بودند.

این سبک در فاصله سال های 1896م. و 1911م. در اوج گستردگی خود بود.

در این زمان "مکینتاش" به عنوان معماری موفق مشهور شده بود. او طرح هایی برای مدرسه هنری گلاسو و هم چنین خانه ها، کلیسا و مدرسه و نیز چند طرح داخلی برای سالن های چایخوری " خانم کرانستون" در گلاسو اجرا نمود. سپس اسکاتلند را ترک کرد و به لندن رفت.

نام معمار: حسن فتحی

محل تولد: مصر

تاریخ تولد: 23 مارچ 1900

حسن فتحی یک معمار درخشان مشهور است که به واسطه ی تئوری هایی که در مصر و دنیای عرب و آفریقا و نیز آمریکا به کار برده شناخنه می شود. وی معماری را در مدرسه مهندسی مصر و سپس در دانشکده هنرفرانسه فرا گرفت. او یک هنرمند با ذوق و علاقه مند به موسیقی به عنوان یک نوازندهویولون است. او یک معلم معماری در دانشکده هنرهای زیبا تا سال (1957) میلادی بود. که به همراه همکارش رامیس واسف ایده مکان و محیط زیست در معماری را به کار گرفته است. در سال (1945) وی پروژه (روستای الکورنا) را روی کوه غربی نیل  آغاز کرد. وی در این پروژه تکنیک ساخت و قوانین بنایی حبشه را که اساسا مبنی بر دیوارهای حمال، سقف های گنبدی شکل و گنبدهایی از آجرهای گلی گرد گوشه بود را به کار بست تا پروژه ی وی با وجود مشکلاتی که برای تغییر به روستای جدید داشت ؛ به یک کامیابی و پیروزی در سطح محلی و جهانی گردد. در حال حاضر روستای الکورنا یک محل بزرگ با اهمیت برای هر شخص علاقه مند در زمینه شهر سازی بر پایه عوامل طبیعی و انسان گرایانه و اجتماعی تبدیل گشته است. در اوایل دهه 60 حسن فتحی از تکنیک مشابهی در (آسیس پاریس) در الخرگا، که یک میراث محیطی بر پایه فلسفه معماری اسلامی و مصری بود، بهره جست. حسن فتحی معمار نامی و اسلامی تعداد محدودی کتاب در زمینه معماری تالیف کرده است که نامی ترین آنان کتابی است تحت عنوان : " معماری برای مسکینان " یا معماری فقیر که به 22 زبان زنده دنیا ترجمه و تئوریهای موجود در آن در بالغ بر 42 دانشکده از دانشکده های تمام دنیا تدریس میگردد.

نام معمار: بروس آلونزو گاف 

محل تولد: ایالات متحده آمریکا

تاریخ تولد: 1904

او در دانشگاه اوکلاهوما به تدریس پرداخت، و پیرو سبکهای «ارگانیک» متعلق به معمارانی چون آنتونیو گائودی بود، او در ۱۹۸۲ درگذشت.

نام معمار: تادائو آندو

محل تولد: اوسکای ژاپن

تاریخ تولد: 1941

آندو از سن ۱۰-۱۷ سالگی در یک کارگاه نجاری کار می کرد. وی اغلب به ساخت مدل‌های چوبی از کشتی و هواپیما می پرداخت، او صنعت و ساختار سنتی چوبی ژاپنی را از یک نجار که مغازهٔ او در خیابان مقابل خانه شان بود، فرا گرفت. از سال ۱۹۶۲-۱۹۶۹، در دههٔ ۲۰ سالگی، آندو تصمیم به یادگیری خودآموز مستقیم معماری گرفت، که او را به خارج از ژاپن برای مشاهدهٔ معابد، مقابر و چای خانه ها، به اروپا، آفریقا و آمریکا برد. او معماری را با رفتن و دیدن ساختمان های واقعی و مطالعهٔ کتاب هایی در مورد کارهای معمارانی از قبیل : لوکوربوزیه، لودویش میس فن در روهه، آلوار آلتو، فرانک لوید رایت و لوئی کان یاد گرفت. وی قبل از بازگش به اوساکا در سن ۲۸ سالگی و باز کردن دفترش،به عنوان استادیار در دانشگاه‌هایتوکیو،هاروارد,دانشگاهکلمبیابودهاست.

نام معمار: ماریو بوتا

محل تولد: مندریزیو - سوئیس

تاریخ تولد: 1943

وی یکی از دانشجویان برجسته مدرسه معماری تیچینو بوده و در رشته محاسبات ساختمان آموزش دیده است. ماریو بوتا همکاری با معماران به نام و مشهوری چون لوکوربوزیه در سالهای ۱۹۶۵-۱۹۶۹ و لوئی کان در سال ۱۹۶۹ (یکی از مهم ترین اعضای مدرسه فنی سوئیس) را در کارنامه خود به ثبت رسانده است. ماریو بوتا یکی از اعضای مهم مکتب تیسینز بود که در همین راستا گرایشهای فرمالیستی در یکسری خانه های ویلایی ساده و ظریف در کارهای او به چشم میخورد. نخستین کار وی خانه روحانی در ترتاکه (۱۹۶۱-۱۹۶۳) بود که از خود به یادگار گذاشت.

از ویژگی های بارز در طراحی های ماریو بوتا می توان به؛ دقت زیاد در توپوگرافی زمین و حساسیت به بوم گرایی، توجه به سادگی در انتخاب الگوهای معماری، گرایش به فرم های هندسی، تاکید بر مهارت های حرفه ای در اجرا، ایجاد فضای سایه روشن در کارها، دعوت طبیعت به داخل ساختمان با استفاده ازفضای باز، تعبیه نورگیر های مشابه در اکثر کارهای وی اشاره کرد.

هر زمان که ماریو بوتا منطقه ای را برای خانه ای جدید در نقطه ای بر می گزید، توجه شایانی به سایت مبذول می داشت و ملهم از علم ساکنین قدیمی آن نقطه می باشد. حتی اگر به طور اتفاقی با یک ساختمان که ماریو بوتا طراحی کرده است برخورد کنیم محال است به حس عمیق حاصل از نظم ترکیبی آن نبریم.

نام معمار: شارل ادوارد ژانره

محل تولد: لشودفوند، سوئیس

تاریخ تولد: ۶ اکتبر ۱۸۸۷

لوکوربوزیه در لاشودفوند ، شهر کوچکی در شمال غربی سوئیس ، در نزدیکی مرز فرانسه متولد شد . لوکوربوزیه علاقه ی زیادی به هنرهای بصری داشت و نزد شخصی به نام چارلز لپلاتنیه ، که معلم یک مدرسه ی هنرهای زیبای محلی بود و خود در بوداپست و پاریس درس خوانده بود ، به آموختن مبانی هنر پرداخت...لو کوربوزیه در طی فعالیت حرفه‌ای خود، استفاده از یکی از شاخص‌ترین مصالح ساختمانی مدرن یعنی بتن را به نهایت زیبایی رساند و کاره وی مورد تقلید جهانی قرار گرفت.بین اکتبر 1910 و مارس 1911 برای پیتر بیرنس – معمار و طراح معروف آن زمان – در نزدیکی برلین کار کرد و در آنجا با لودویگ میس واندر روهه ی جوان ملاقات کرد . در آن موقع می توانست آلمانی را بسیار روان و سلیس صحبت کند .هر دوی این تجربه ها تأثیرات زیادی بر زندگی شغلی او در آینده گذاشتند .لوکوربوزیه ، در اواخر سال 1911 به کشورهای بالکان رفت و از یونان و ترکیه نیز دیدن کرد . او در سال 1916 و در سن 29 سالگی برای همیشه به پاریس نقل مکان کرد و در سال 1920 ، لقب لوکوربوزیه را که اسم پدربزرگ مادری اش بود به عنوان اسم مستعار خود انتخاب کرد...لوکوربوزیه در طرح های خود بسیار تحت تأثیر فضای کلی شهری و سیستم شهرنشینی منطقه به منطقه بود که به کارش جذابیت بالایی می بخشید . او همچنین عضو انجمن بین المللی معماران مدرن شد. 

نام معمار: ژان نوول

محل تولد: فرانسه

تاریخ تولد: 1945

او هنگامی که مدرسه می رفت با یک شرکت معماری وارد کار شد. در سال ۱۹۷۵ دفتر خود را گشود و در چندین رقابت شرکت کرد. توانایی وی در خلق معماری ضد مادی است. طرح های او صرف نظر از اندازه بزرگ کارهایش , به صورت سیال و سبک آشکار است. اما نوول نشان داده که قادر به عرضه تصویر به عنوان یک عنصر سازنده معماری نیز هست. او میداند چگونه با قرار دادن اساس کار بر روی ایده های انتزاعی , ساختارها را مانند واقعیت بسازد. این عناصر , همراه با توانایی های زیاد این مهندس معمار برا نوآوری در تکنیک ها و مواد , آن چیزهایی هستند که از نظر بسیاری از افراد ,سبک شخصی او را مشخص میکند. اما در واقعیت این عناصر در خدمت بخش هایی ملموس از معماری است. تکنولوژی بالا و خرد گرایی , ابزارهایی هستند که نوول از آنها برای ساخت یک واقعیت استفاده میکند. آنها فی نفسه اهداف را تشکیل میدهند.

نام معمار: کامران افشارنادری

محل تولد: .....

تاریخ تولد: 1338

او فارغ‌التحصیل رشته معماری از ایتالیا است که از سال ۱۹۸۶به فعالیت‌های پژوهشی و حرفه‌ای در ایتالیا و سپس در ایران اشتغال داشته است.افشارنادری از سال ۱۳۷۲ به مدت ۷ سال در دانشگاه آزاد تدریس کرده و به مدت ۳ سال سمینارهای آزاد متدولوژی طراحی معماری را برگزار کرده است.

عضو هیئت مدیره موسسه معمارنشر، نگارش کتاب‌های نهادهای عمومی در شهرهای اسلامی و معماری ایران (با همکاری نصرالله کسرائیان) و چاپ حدود هشتاد مقاله در زمینه‌های نقد و تئوری معماری از جمله فعالیت‌های او هستند.

از میان کارهای او می‌توان به مدیریت پرژه سفارت ایران در برزیل، طرح و مدیریت پروژه دفاتر مرکزی کمپانی شل در تهران و مدیریت مطالعات مقدماتی پروژه سفارت ایتالیا در تهران اشاره کرد.همچنین انجام‌ پروژه‌های‌ متعدد پژوهشی‌ برای‌ وزارت‌ مسکن‌ و شهرسازی‌، شهرداری‌ تهران‌ و تبریز و سازمان‌ میراث‌فرهنگی‌ کشور از دیگر کارهای افشار نادری به شمار می‌آیند.

این هنرمند معمار عقیده دارد:”معماری، انتظامی است با طبیعتی پیچیده که مباحث مختلف از فلسفه و جامعه‌شناسی تا ریاضیات و تکنولوژی در آن مطرح هستند.معماری به دلیل ارتباط مستقیم با زندگی عینی انسان‌ها، مملو از عناصر و فضاهایی است که دارای معنای عمیق فرهنگی و القا کننده احساساتی بسیار قوی است.

معماری بحث طراحی فرم است و نیازمند آن است که بین تأثیرات لحظه‌ای حسی و ادراک پایدار فضای هستی، تعادل برقرار کند.

معماری هنر به نظم آوردن فضا است”.

نام معمار: بهرام شیردل

محل تولد: تهران - ایران

تاریخ تولد: 1330

یکی از ایرانیانی که در انتهای دهه ۸۰ میلادی توانست هم سو با متفکران بلند آواز اروپایی – امریکایی مباحث مهمی در حیطه معماری مطرح کند, بهرام شیردل بود. او به سال ۱۳۳۰ خورشیدی در تهران متولد شد و به سال ۱۹۷۸ میلادی از دانشگاه تورنتو کانادا در رشته معماری فارغ التحصیل شد. در سال ۱۹۸۲میلادی دوره تخصصی معماری را در آکادمی هنری کرنبورک در ایالت میشیگان آمریکا, زیر نظر دانیل لیبسکیند گذراند. او فعالیت حرفه ای خود را با تاسیس دفتر ” مهندسان مشاور آکس رونو” در لس آنجلس آغاز و پس از آن با عنوان ” مهندسان مشاور شیردل و کیپنیس” در لندن ادامه داد. این دفتر از سال ۱۳۷۶خورشیدی و با نام ” مهندسان مشاور شیردل و همکاران” در تهران فعالیت معماری خو را دنبال نمود. بهرام شیردل علاوه بر انجام پروژه های حرفه ای معماری, به عنوان مدیر و استاد برنامه تخصصی طراحی معماری در مدرسه AA لندن و همچنین به عنوان استاد در “انستیتو معماری کالیفرنیای جنوبی” دانشگاه هاروارد و دانشگاه های دیگری در آمریکا و اروپا به تدریس معماری پرداخته است. معماری او بارها در نشریات و نمایشگاههای مختلف دنیا در معرض نمایش قرار گرفته است.

نام معمار: نکتار پاپازیان

محل تولد: اراک - ایران

تاریخ تولد: ....

وی از جمله اولین معماران زن ایرانی، متعلق به نخستین نسل از دانش ­آموختگان معماری دانشگاه تهران می­باشد. نکتار پاپازیان در شهر اراک به دنیا آمد و بعد از گذراندن تحصیلات ابتدایی و متوسطه در تهران و گرفتن دیپلم ریاضی، به تحصیل در رشته معماری دانشگاه تهران پرداخت. پس از آن، پاپازیان، برای ادامه تحصیل عازم فرانسه شد و در دانشگاه بوزار پاریس به ادامه تحصیل پرداخت. وی در مدت ده سالی که در پاریس اقامت داشت، به کار در دفاتر معماری نیز مشغول بود.پاپازیان بعد از ازدواج با آندرف (مهندس فرانسوی) به ایران مراجعه و در سال ۱۳۳۹ همراه با مهندس مقتدر، دفتر “مقتدر آندرف” را تاسیس نمود. این دفتر بعد از مدتی با شرکت “مندا” ادغام شد و نام مهندسین مشاور “مدام” را به خود گرفت. پاپازیان بعدها با همکاری مهندس اوهانجانیان دفتر دیگری به نام “مهندسین مشاور آرتک” تاسیس نمود.

مهم­ترین پروژه­های معماری و طرح­های شهری که پاپازیان در آنها شرکت داشت عبارتند از؛

دانشگاه جندی شاپور
بخش هایی از دانشگاه تبریز
طرح جامع تبریز
گمرک آستارا
دبیرستان جامع دانشگاه بوعلی همدان
انستیتو مربیان حرفه­ای کرج

نکتار پاپازیان از جمله معماران زن ایرانی شرکت­­ کننده در کنگره بین­ المللی زنان معمار در سال ۱۳۵۶ بود. در این کنگره که با موضوع محوری ” بحران هویت در معماری” زیر نظر وزارت مسکن و شهرسازی و با همکاری اتحادیه بین­المللی زنان در رامسر تشکیل شده بود، علاوه بر معماران زن ایرانی؛ نوشین احسان، لیلا سردارافخمی، گیتی افروز کاردان، نسرین فقیه، زهره قراگزلو و …، حدود ۲۰ معمار دیگر از نقاط مختلف دنیا شرکت کرده بودند که در این میان می­توان به خانم دنیس اسکات براون از آمریکا اشاره کرد.
هدف این کنگره تبادل­ نظر بین زنان معمار از نقاط مختلف دنیا و همچنین تشویق آنها در پیشبرد کارهای معماری و شهرسازی و به وجود آوردن فرصتی برای آنان، به خصوص زنان ایرانی برای تبادل عقاید و نظرات و نمایش آثارشان در معرض دید عموم بود.
به نظر پازازیان؛ “معماری هیچ­وقت نمی تواند حالت عمومی و کلی داشته باشد. هر جامعه ­ای احتیاج به معماری خاص خود دارد. موفق­ترین اشخاص در این مورد ژاپنی­ها هستند. در عین حال که معماریشان کاملا ژاپنی است اما مدرن و مطابق با تکنولوژی جدید هم می­باشد.وی معتقد است که پیروی از معماری قدیم کاری حساس و خطرناک است چراکه به کار بردن قوس و شیشه رنگی و شبکه به خودی خود نمی­تواند باعث پدیدار شدن معماری شود”

نام معمار: فرانک لوید رایت

محل تولد: ویسکانسین - ایالات متحده آمریکا

تاریخ تولد: جوئن 1867

نام اصلی او فرانک لینکلن رایت بود اما ، او نام خود را بعد از طلاق پدر و مادرش،تغییر داد و به افتخار خانواده  مادر خود ، لوید را انتخاب کرد. پدر او ، ویلیام کری رایت (۱۸۲۵-۱۹۰۴) بود. ویلیام رایت و آنا لوید در زمانی که آنا به عنوان سرپرست مدارس  شهر فرستاده شده بود با یکدیگر آشنا شدند . ویلیام رایت بعد از ازدواج در دین یکتاپرست شد.

در سال ۱۸۷۶ آنا از یک نمایشگاه بازدید کرد و بلوک هایی برای خلاقیت بچه ها در این نمایشگاه مشاهده کرد و بسیار هیجان زده شد و تصمیم گرفت از آن به عنوان پایه آموزش در کودکستان خود استفاده کنید همچنین یک مجموعه را نیز برای خانواده خود خریداری کرد و فرانک زمان زیادی را با این ورزش فکری سپری کرد و می توانست حجم های سه بعدی مختلفی را بسازد او بعدها تاثیر این بازی فکری را در مسیر زندگیش گوش زد می کند که باعث پرورش خلاقیت در او شده بود.
در سال ۱۸۵۵ پدر و مادر او از یکدیگر طلاق گرفتند و در همین زمان بود که او نام خود را به خانواده مادری اش تغییر داد.
او به عنوان دانشجوی ویژه در سال  ۱۸۸۶ در دانشگاه ویسکانسین قبول شد وپس از تحصیل مهندسی راه و ساختمان به شیکاگو مهاجرت کردو به شرکت معماری(Lyman Silsbee) ملحق شد. در عرض یک سال آنجا را ترک و به عنوان کارآموز به لویی سالیوان رفت و موفق به استخدام در دفتر مشهور(سولیوان و ادلر) شد با تماسهایی که با استادش داشت او را با گرایشهای مکتب شیکاگو آگاه ساخت.

در سال ۱۸۸۹  اقدام به تاسیس دفتر شخصی در کنار دفتر استاد عزیزش کرد.
در سال ۱۸۹۱وی شروع به اجرای طرحهایی به صورت مخفی کرد که در سال ۱۸۹۳ استادش متوجه پنهان کاری وی شد و او را اخراج کرد و این شروع فعالیت های مستقل رایت بود.
در ۱۸۸۹ ،با کاترین لی “کیتی” توبین (۱۸۷۱-۱۹۵۹) ازدواج کرد. ازدواج او با کتی که دختر یک تاجر بود باعث شد که او بیشتر شناخته شود.به کمک یک وام شروع به ساختن خانه شخصی خود کرد.
رایت در طول عمر خود کارهای بزرگ و ماندگاری از خود به جای گذاشت که معروفترین آنها خانه آبشار و موزه گوگنهایم نیویورک است.
رایت در سال ۱۹۵۹ در نهم آوریل در فونیکس آریزونا از دنیا رفت و جسد او در ویسکونسین به خاک سپرده شد.

خانه آبشار

او کار خود را به عنوان “معماری ارگانیک” توصیف می کرد و آن را به اثبات رساند. در حالی که تفسیر دیگران از  این سبک معماری معانی بسیار متفاوتی داشت اما برای او معنای مجموعه ای از اصول مربوط به چشم انداز واحد از ساختمان ،ساختار و روابط بیرونی آن (با طبیعت محیط اطراف) و باطنی (عناصر طراحی که نفوذ طبقات ، دیوارها ، پنجره ها ، تیرها و غیره) را در بر می گرفتند بود.

آثار فرانک لوید رایت

برای او آب و درختان مزاحمتی ایجاد نمی کردند بلکه قسمتی از معماری پویای او بودند و به گونه ای آنها را در کنار مصالح ساختمانی بی روح به کار برده است که گویی این مصالح نیز بخشی از طبیعت می باشد.
این است که او را در این سبک به همه دوستاران معماری در زمره برترین ها معروف کرده است.

نام معمار: لوئی کان

محل تولد: روسیه

تاریخ تولد: 1901

لوئي كان به سال 1901 در جزيره "ازل" در استوني كه در آن هنگام جزئي از امپراطوري روسيه بود تولد يافت.پدر او "لئوپلد" كه كارش ساختن شيشه هاي رنگين بود و مادرش "برتا" كه هارپ مي نواخت به سال 1905 به ايالات متحده مهاجرت كردند و در فيلادلفيا ساكن شدند.پدرش مغازه شيريني فروشي كوچكي باز كرد، اما زندگي براي خانواده "كان" مانند بسياري از مهاجرين ديگر در آن زمان، در سرزمين تازه مشكل بود و اين خانواده با گرسنگي بيگانه نبود.

لوئی کان نه در قالب معماری ارگانیک رایت جای می گیرد و نه در قالب معماری مدرن لوکوربوزیه و میس، بلکه وی در پی آن بود که معماری را، به راهی اساسی، برای خود دوباره تعریف کند.وی شخصیتی طوفانی و متکبر نداشت، یا به بیانی دیگر بتهوون عالم معماری نبود و با سادگی فروتنانه ای سخن می گفت و می زیست.

وی از همان اوان جوانی در رسم و نقاشی دارای استعداد فوق العاده ای بود  و در چندین مسابقه از حریفان خود پیشی گرفت. قبل از آنکه دبیرستان خود را به پایان برساند می دانست که در آینده چه رشته ای را دنبال خواهد کرد و با ورود به دانشگاه پنسیلوانیا در رشته معماری آغاز به تحصیل کرد تا آنکه به سال ۱۹۲۴ از دانشکده هنرهای زیبای این دانشگاه فارغ التحصیل شد.در مدرسه، وی بیشتر به شیوه “بوزآر” (مدرسه هنرهای زیبای پاریس) که شیوه معمول آن زمان در دانشکده های هنر و معماری ایالات متحده بود، تعلیم یافت.قرینه سازی، فضاهای بزرگ و حجم های هندسی متوازن عواملی بود که در آن زمان وی را از پیوستن به نهضت های در حال توسعه مکاتب مدرن معماری باز داشت.وی به شیوه “بوزآر” به عنوان مقدمه ای برای توصیف روح معماری ، میاندیشید.وی در رابطه با نقش معمار به عنوان یک هنرمند گفته است: ” خلق هنر بر آوردن یک نیاز نیست، بلکه آفریدن یک نیاز است.”

نام معمار: سید هادی میرمیران

محل تولد: قزوین - ایران

تاریخ تولد: 23 اسفند 1323

سید هادی میرمیران در ۲۳ اسفند ۱۳۲۳ در شهر قزوین به دنیا آمد.تحصیلات خود را در رشته مهندسی معماری در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران به انجام رساند و با ارزشیابی عالی فارغ‌التحصیل شد. از سال ۱۳۴۳ تا سال ۱۳۵۷ در دفتر فنی شرکت ملی فولاد ایران مشغول به کار گردید. پس از انقلاب از سال ۱۳۵۸ با عنوان مدیر طراحی در شرکت خانه‌سازی ایران (اصفهان) به طراحی پروژه های شهرسازی پرداخت.

در سال ۱۳۶۴ به همراه گروهی از همکارانش شرکت مهندسان مشاور نقش جهان-پارس را تاسیس نمود و تا واپسین روزهای حیات در این شرکت مشغول به کار بود.وی در شامگاه ۲۹ فروردین ۱۳۸۵ پس از یک دوره ده ساله نبرد با بیماری سرطان، درگذشت.

او چهار دهه فعالیت حرفه‌ای کرد. از میان آثار وی می توان به ساختمان کانون وکلای دادگستری مرکز، ساختمان کنسولگری ایران در فرانکفورت، ساختمان مرکزی بانک توسعه صادرات ایران، ساختمان مجموعه ورزشی رفسنجان، طرح ساختمان کتابخانه ملی ایران (اجرا نشده) ، طرح ساختمان فرهنگستان های جمهوری اسلامی ایران (اجرا نشده) و طرح ساختمان موزه ملی آب (اجرا نشده) اشاره کرد.

نام معمار: فرانک گری (فرانک گهری)

محل تولد: تورنتو - کانادا

تاریخ تولد: 1929 میلادی

فرانک گری معمار مشهور معاصر آمریکایی کانادایی تبار است. فرانک اون گهری در ۲۸ فوریه ۱۹۲۹ در تورنتو کانادا متولد شد. نام مذهبی اش ابراهیم بود و محض خنده او را ماهی ((fish صدا می کردند. بلافاصله پس از جنگ دوم جهانی کانادا را ترک کرد و با خانواده اش در لوس آنجلس اقامت گزید، آن هم نه در یک خانه ی ویلایی واقع در حومه سرسبز شهر بلکه در مرکز شهری با تراکم جمعیت بالا و خطرناک.

در کالیفرنیا نام خانوادگی اش را از گلدبرگ تغییر داد و تا اندازه ای با محیط سینمایی درخشان هالیوود آشنا گردید. در سال ۱۹۵۲ در سن ۲۳ سالگی همچون اردکی بیرون از آب است. در این هنگام خانم آنیتا سنایدر با درآمدی معمولی برای تامین مخارج زندگی مستقل خویش با او آشنا گردید و ازدواج کرد و در یافتن مسیری برای زیستن با فروتنی به کمک وی شتافت. بدین طریق گهری توفیق یافت که در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی ثبت نام نماید. او در ابتدا هنر را انتخاب نمود سپس با تغییر رشته تحصیلی در سال ۱۹۵۴ در معماری فارغ التحصیل شد. کمی بعد، حین خدمت سربازی در جورجیا پروژه هایی را مطابق الگوهای معمار معروف به نام رایت طراحی کرد و آثار کوچکی را با استفاده از باقی مانده ابزار ساده ای که طی دوران نوجوانی اش در مصالح فروشی پدر بزرگش می فروخت به مرحله اجرا رسانید.

اینک همکاری با ویکتور گروئن را آزموده بود کسی که با ورود به لوس آنجلس مشی خبرگانی از وین را چون شیندلر و نیترا تعقیب می کرد. گروئن که در دفتر معماری آبرومند و معتبر خود عملیات اجرایی صدها طرح را برنامه ریزی نموده است به معمار جوان پیشنهاد می کند که پس از دوران سربازی معماران دهه پنجاه را در زمینه شهرسازی مورد مطالعه و بررسی عمیق قرار دهد. گهری ۲۷ ساله، که پدر دو دختر است و در دانشکده طراحی هاروارد است، در نوستون کاری نمی یابد. در سال ۱۹۵۸ به دفتر گروئن باز می گردد. کار دو سال ادامه می یابد اما برای گذر از حالت سکون و شرایطی که دورنمای پیشرفتی اندک را نشان می دهد به همراه تمامی اعضا خانواده به پاریس نقل مکان می نماید.

برای یک سال نزد معمار آندره موند کار می کند و مدتی را نیز در سفر می گذراند و با آخرین دو اثر لوکوربوزیه آشنا می شود. لاتورت و مخصوصا رون شام که همراه با کلیساهای رومنی فرانسوی و آلمانی، به مجموعه درسهای فراگرفته اش وارد می شوند. بازگشت او به لوس آنجلس تحولی بزرگ به شمار می آید و در سال ۱۹۶۲ یک دفتر معماری به نام خودش باز می کند. کارهایش تقریبا به زودی قابل توجه و با کیفیت عالی می شوند. ساختمانها در شروع از مشخصه های کلیدی سبک معماری رایت برخوردارند هر چند که در آنها نشانه هایی از آثار برادران گرین و شیندلر نیز مشاهده می شوند. مغازه ها، تفکیک زمین ها، پروژه های مسکونی، دفاتر و تاترهای سرباز که تقریبا مشتمل بر سی طرح اجرا شده می باشند. کوششی که به نحوی شایان مورد استقبال گروه حرفه ای آمریکا واقع شد چنانکه در سال ۱۹۷۴ در شمار اعضای AIA قرار گرفت. به موازات فعالیت در پروژه های کارفرمایان دولتی و خصوصی فرصت هایی نیز برای تهیه طرح های فضاهای نمایشگاهی و هنری به وجود آمد که به دو نمونه از طرحهای دفتر کار محل سکونت اشاره می شود:  دانزیگر Danziger به مثابه مینیمم احجام بسته در شهر و دیوس Davis نمایان گر درکی دینامیکی از فرم ذوزنقه.

نام معمار: حسین امانت 

محل تولد: تهران - ایران

تاریخ تولد: 1321

این طراح و معمار ایرانی، معمار برج آزادی است که نمادی از شهر تهران و ایران مدرن است.

امانت همچنین آرشیتکت و طراح تعدادی چند از مراکز صنایع دستی، مدرسه، کتابخانه و حتی یک شهرک تفریحاتی در ساحل دریای خزر بوده‌است.

او بعدها با بسط دادن کار خویش بناهایی در خارج از کشور را نیز طراحی کرد. از آن جمله: بنای سفارت ایران در شهر پکن، پایتخت جمهوری خلق چین که متمایزترین سفارتخانه ناحیه دیپلماتیک در پکن است.

امانت دانش‌آموخته دانشگاه تهران است.

در سال ۱۹۶۶ حسین امانت دانشجوی ۲۴ ساله دانشگاه تهران با شرکت در یک رقابت ملی شروع زندگی حرفه‌ای خود را پایه‌ریزی کرد.

قرار بود در این رقابت طراحان یک نماد ملی ایرانی و اسلامی را که نشان از ایرانی مدرن داشته باشد طراحی کنند.

حسین امانت با طرح خود که همان میدان بزرگ آزادی بود به معماری ایران سلامی دوباره کرد و توانست خود را در آغاز جوانی به معماری با مقیاس جهانی تبدیل کند.

طرح‌های برجسته حسین امانت در دیگر کشورها نظیر چین، آمریکا، کانادا مورد استقبال قرار گرفته و به مرحله اجرا رسیده‌اند.

طرح‌های حسین امانت را بیشتر به دلیل پیوند معماری کلاسیک غربی با روح معماری شرقی می‌شناسند.

تزئین ساختمان با استفاده از سنگ از دیگر مشخصه‌های معماری حسین امانت است.

این معمار در دفتر کارش در کانادا مشغول به کار در طرح‌ها و پروژه‌های بین‌المللی خود است. وی از سال ۱۹۸۰ به عنوان یک شهروند کانادایی در کانادا زندگی می‌کند.

نام معمار: هوشنگ سیحون (معمار مقابر و یادها)

محل تولد: تهران - ایران

تاریخ تولد: 1 شهریور 1299

وی استاد معماری و رییس سابق دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران در سال های ۱۳۴۱ تا ۱۳۴۷ هجری شمسی بود.

سیحون در خانواده ای آشنا با موسیقی به دنیا آمد. پدربزرگ او میرزا عبدالله فراهانی از پیشگامان موسیقی سنتی و معروف به پدر موسیقی سنتی ایران بود. مادر وی، مولود خانم، از نوازندگان تار و سه تار و نیز دایی او مرحوم احمد عبادی، استاد بزرگ سه تار بود.

او پس از پایان تحصیل معماری در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران، به دعوت آندره گدار (رئیس اداره باستانشناسی وقت ایران) برای ادامه تحصیل راهی پاریس می شود و در دانشسرای عالی ملی هنرهای زیبای پاریس (بوزار) طی حدود ۳ سال تحت تعلیم اوتلو زاوارونی به تکمیل دانش معماری خود می پردازد و در سال ۱۹۴۹ به درجه دکترای هنر می رسد. او در بازگشت به ایران نخستین اثر معماری خود که بنای یادبودی بر آرامگاه بوعلی سینا بوده است را طراحی می کند.

سیحون در طول سال های فعالیت خود عضو شورای ملی باستان شناسی، شورای عالی شهرسازی، شورای مرکزی تمام دانشگاههای وابسته به یونسکو در پیش از انقلاب بوده و به مدت ۱۵ سال مسؤولیت مرمت بناهای تاریخی ایران را برعهده داشته است. وی استاد دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران بوده و یک دوره ریاست این دانشکده را عهده دار بوده است.

هوشنگ سیحون بیش از دو دهه در ونکوور کانادا زندگی کرد. وی شهروند افتخاری فرانسه نیز بود.

نام معمار: عبدالعزیز فرمانفرمائیان

محل تولد: تهران - ایران

تاریخ تولد: 1299

معمار معاصر ایرانی، استاد دانشگاه تهران و از بنیان گذاران نظام مهندسی مشاور ایران در ایران است.

وی در سال ۱۲۹۹ بدنیا آمد. تحصیلات خود را در دانشسرای عالی ملی هنرهای زیبای پاریس گذراند و در آوریل دهه ۳۰ فارغ التحصیل شد و به ایران بازگشت.

او ابتدا در گاراژ پدر خود کار طراحی را آغاز نمود. وی سپس در یکی از آتیله‌های دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران زیر نظر محسن فروغی همراه با مهندس آفتن دلیان، هوشنگ سیحون و حیدر غیایی به کار و تدریس مشغول شد.

وی ٣١ خرداد ١٣٩٢ شمسی برابر با ٢١ ژوئن ٢٠١٣ میلادی در املاک خود در اسپانیا به سن ٩٣ سالگی در گذشت. هیچ اثری از وی در خارج از ایران در طی ٣۵ سال حضورش در خارج از ایران ثبت نشده است.