لوئي کان

نام معمار: لوئی کان

محل تولد: روسیه

تاریخ تولد: 1901

لوئي كان به سال 1901 در جزيره "ازل" در استوني كه در آن هنگام جزئي از امپراطوري روسيه بود تولد يافت.پدر او "لئوپلد" كه كارش ساختن شيشه هاي رنگين بود و مادرش "برتا" كه هارپ مي نواخت به سال 1905 به ايالات متحده مهاجرت كردند و در فيلادلفيا ساكن شدند.پدرش مغازه شيريني فروشي كوچكي باز كرد، اما زندگي براي خانواده "كان" مانند بسياري از مهاجرين ديگر در آن زمان، در سرزمين تازه مشكل بود و اين خانواده با گرسنگي بيگانه نبود.

لوئی کان نه در قالب معماری ارگانیک رایت جای می گیرد و نه در قالب معماری مدرن لوکوربوزیه و میس، بلکه وی در پی آن بود که معماری را، به راهی اساسی، برای خود دوباره تعریف کند.وی شخصیتی طوفانی و متکبر نداشت، یا به بیانی دیگر بتهوون عالم معماری نبود و با سادگی فروتنانه ای سخن می گفت و می زیست.

وی از همان اوان جوانی در رسم و نقاشی دارای استعداد فوق العاده ای بود  و در چندین مسابقه از حریفان خود پیشی گرفت. قبل از آنکه دبیرستان خود را به پایان برساند می دانست که در آینده چه رشته ای را دنبال خواهد کرد و با ورود به دانشگاه پنسیلوانیا در رشته معماری آغاز به تحصیل کرد تا آنکه به سال ۱۹۲۴ از دانشکده هنرهای زیبای این دانشگاه فارغ التحصیل شد.در مدرسه، وی بیشتر به شیوه “بوزآر” (مدرسه هنرهای زیبای پاریس) که شیوه معمول آن زمان در دانشکده های هنر و معماری ایالات متحده بود، تعلیم یافت.قرینه سازی، فضاهای بزرگ و حجم های هندسی متوازن عواملی بود که در آن زمان وی را از پیوستن به نهضت های در حال توسعه مکاتب مدرن معماری باز داشت.وی به شیوه “بوزآر” به عنوان مقدمه ای برای توصیف روح معماری ، میاندیشید.وی در رابطه با نقش معمار به عنوان یک هنرمند گفته است: ” خلق هنر بر آوردن یک نیاز نیست، بلکه آفریدن یک نیاز است.”

از جمله آثار او:
مجلس ملي بنگلادش در داکا(1962)
موسسه اداري در احمد آباد - هند(1963)
موزه ملي کيمبل(72-1966)
بيمارستان مرکز ايوب در داکا(1963)
گالري هنري دانشگاه يل(54-1950)
بناي يادبود شش ميليون يهودي(69-19679
ساختمان آزمايشگاههاي پزشکي ديچاردز، پنسيلوانيا(61-1957)
توسعه شهر سازي محله عباس آباد تهران با مشارکت کنزوتانگه

موزه هنري كيمبل:

موزه هنري كيمبل يكي از بهترين وزيباترين ساختمان ها در جهان است كه بوسيله ي نور روز نورپردازي شده،اين ساختمان مي بايست در زمره كلاسيك هاي تمام دوران قرار گيرد.
از قديم نورپردازي موزه هاي هنري با نور روز با شك وترديد فراوان همراه بوده،زيرا اشعه ي ماورابنفش موجود در نور روز بخصوص بر نقاشي ها مي تواند تاثير مخرب داشته باشد.كان ملايم ترين سطح نور روز را براي روشنايي محيط در موزه كيمبل انتخاب كرد،با تصور اين كه تاثير مخرب وجود نداشته يا حداقل بسيار كم خواهد بود. او انتظار داشت با نور روز احتياجات بيولوژيكي را ارضا نمايد وايجاد احساسي آرامش از طريق آگاهي به زمان وفراهم نمودن حالتها واحساسهاي بسياري ديگر.
اين موزه از يك سري طاق هاي مدور بتوني متصل وبه يكديگر به طول 30 متر وبه عرض 7 متر با يك نورگير سقفي شفاف در امتداد برآمدگي هر طاق ساخته شده است.نور روز از طريق «اتصالات نور طبيعي معلق» كه در زير نورگير سقفي قرار دارد بازگردانده وتصفيه مي شود. شكل طاق بتوني وانحنا اتصالات نور طبيعي،براي بازتاب وانتشار مناسب نور روز،از طريق تجزيه وتحليل كامپيوتري انتخاب شده است.
تماس با محيط خارج به وسيله حياطهاي مركزي نيز فراهم شده كه كان درباره آنها ميگويد «نام حياط ها از نوع نور مورد نظر گرفته شد،كه من تناسب آنها،آرايش آنها وانعكاس بركف و يا بر سطح آب آنها را مد نظر قرار دادم» براي يكنواخت كردن نور روز درختهاي نارون ظريفي در امتداد داربست هاي سيمي در داخل حياط كاشته شدند.
عموما در موزه روشنايي الكتريكي با نور روز بخوبي با يكديگر در آميخته،نقاط آثار برجسته را بدون ايجاد مزاحمت مشخص مي نمايند وكل روشنايي محيط داخلي موزه هنري كيمبل با درجات جذابيت،مطبوع بوده وبدون تغييرناگهاني مي باشد.